Zenon Franciszek Baranowski (ur. 21 listopada 1930 w Swarzędzu, zm. 10 października 1980 w Poznaniu) – lekkoatleta, olimpijczyk.
Był sprinterem. Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski: w biegu na 100 m w 1953 i 1954 oraz w biegu na 200 m w 1953 i 1957. Startował w 19 meczach polskiej reprezentacji odnosząc 2 zwycięstwa indywidualne.

Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w 1956 w Melbourne w sztafecie 4 x 100 m, która zajęła 6 miejsce w finale (razem z Baranowskim biegli Marian Foik, Janusz Jarzembowski i Edward Szmidt). Startował także w Mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie, również w sztafecie 4 x 100 m, która odpadła w eliminacjach. Zdobył brązowy medal w biegu na 200 m podczas Akademickich Mistrzostw Świata w 1954 w Budapeszcie oraz srebrny w sztafecie 4 x 100 m na tych samych mistrzostwach. Ustanawiał rekordy Polski na 100 m i w sztafecie 4 x 100 m.

Był zawodnikiem Gwardii Warszawa (1952-1953), Gwardii Poznań (1954-1955) oraz Olimpii Poznań (1957-1961). Trener i współtwórca sekcji lekkoatletycznej w Swarzędzu, wychowawca wielu pokoleń biegaczy.

P.B.

Jadwiga Deręgowska. - Biegałam od 18 roku życia – wspomina p. Jadwiga Deręgowska, mieszkanka Swarzędza,  która odwiedziła nasza redakcję. Pani Jadwiga była zawodniczką sekcji lekkoatletycznej KS Unia, wychowanką zasłużonego swarzędzkiego trenera Zenona Baranowskiego. Biegała na 400 metrów i na dłuższych dystansach. Zdobywała tytuły mistrzowskie na szczeblu ogólnopolskim, reprezentowała Polskę na zawodach LA w Niemczech i Czechosłowacji. W mistrzostwach Polski w 1968 roku w Poznaniu na stadionie „Warty” rywalizowała zwycięsko z samą Irena Szewińską.
- Przyjaźniłam się ze słynną w owych czasach sprinterką Ewą Kłobukowską – mówi p Jadwiga – i ta przyjaźń trwa. Przygodę życia związaną ze sportem pani Jadwiga mile wspomina do dziś…

 

 

 

Piotr Dobraszak. Urodzony 6 maja 1957 w Kobylnicy, wychowanek szkółki kolarskiej przy SKKT w Kobylnicy, uczestnik Małego Wyścigu Pokoju.
W 1975 roku w Lozannie (Szwajcaria) wraz ze Zbigniewem Pietą wywalczył wicemistrzostwo świata juniorów. Reprezentował barwy klubów:
- do 1979 KS Stomil,
- do 1983 Górnik Sosnowiec,
a następnie ścigał się w jednym z niemieckich klubów, gdzie po zakończeniu kariery zamieszkał.

 

 

 

Roman Firlik, rzez przyjaciół zwany „Siła”. Urodził się 5 listopada 1924 roku w Pyzdrach. Swarzedzanin z wyboru – pracował jako stolarz w dawnych Swarzędzkich Fabrykach Mebli. Był wielkim miłośnikiem sportu, a jego największa pasja stały się biegi długodystansowe oraz jazda na rowerze.
Cała Polska usłyszała o nim w 1965 r. podczas Wyścigu Pokoju, w którym zasłynął nietypowym wyczynem – wjechał na stadion im. 22 lipca w Poznaniu jako „pierwszy”, uprzedzając peleton uczestników wyścigu! Skrupulatnie skomentował to wydarzenie niezapomniany Bogdan Tomaszewski, głośno przypuszczając, że oto na stadion wjeżdża któryś z zawodników Jugosławii…. Dopiero po chwili okazało się, że „zawodnik” nie miał numeru i był to nasz „Siła” – Roman Firlik ze Swarzędza.
Najważniejsza była jednak przygoda z bieganiem. Roman Firlik uczestniczył w ponad dwudziestu maratonach i zaliczył osiem 100-kilometrowych supermaratonów! Zgromadził wiele wyróżnień, pucharów i medali.
Zmarł 5 maja 1995 r. Dla uhonorowania Jego wkładu w rozwój i propagowanie sportu w Swarzędzu imieniem Romana Figlika nazwano doroczne biegi ściągające do naszego miasta setki biegaczy.

Dziękujemy p. Stefanowi Dutkiewiczowi za pomoc w ocaleniu pamięci po Romanie Firliku.

Andrzej Fischer (ur. 15 stycznia 1952 r. w Swarzędzu), polski piłkarz, bramkarz. Członek kadry na mistrzostwa świata w Niemczech (1974).
W reprezentacji zagrał tylko dwa razy. Debiutował 13 kwietnia 1974 w meczu z Haiti. Miesiąc później wystąpił jeszcze w spotkaniu towarzyskim z Grecją i jako trzeci bramkarz pojechał na MŚ 74. Był wówczas zawodnikiem Górnika Zabrze.
Kariera piłkarska Andrzeja Fischera:
1966-1968    Unia Swarzędz
1968-1971    Olimpia Poznań
1971-1973    Lech Poznań
1973-1979    Górnik Zabrze
1979-1983    GKS Żory
1983-1984    Bochum Höveln
1984-1985    VfR Aalen
Skład reprezentacji Polski na Mundialu 1974:
1. Fischer, 2. Tomaszewski, 3. Kalinowski, 4. Szymanowski, 5. Gut , 6. Gorgoń, 7. Wieczorek, 8. Bulzacki, 9. Żmuda, 10. Musiał, 11. Ćmikiewicz, 12. Deyna, 13. Kasperczak, 14. Maszczyk, 15. Jakóbczak, 16. Lato, 17. Szarmach, 18. Gadocha, 19. Domarski, 20. Kapka, 21. Kmiecik, 2. Kusto, Trener: Górski.
Na zdjęciu: Andrzej Fischer w trzecim rzędzie drugi od prawej.

Ireneusz Golda. Urodził się 23 stycznia 1955 r. w Sokolnikach Gwiazdowskich k. Swarzędza. Był zawodnikiem MKS Malta Poznań (1970-1972) i tamtejszego Orkanu (1972-1984), podopiecznym trenera Czesława Cybulskiego. Ireneusz Golda to 23-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1975-1984 (23 starty, 4 zwycięstwa indywidualne), 11-krotny rekordzista kraju w rzucie młotem (od 73.14 m w 1978 do 77.96 m - wynik uzyskany 14 sierpnia 1982 w Poznaniu był jednocześnie rekordem życiowym) i 3-krotny mistrz Polski w tej specjalności (1978, 1979, 1982). Najwyższą lokatę wywalczył podczas mistrzostw Europy w Atenach (1982), gdzie zajął 4. miejsce (76.58). W finałach Pucharu Europy był 8. (1977 Helsinki) i 5. (1979 Turyn), a na Uniwersjadzie (1977 Sofia) - 9.
Na Olimpiadzie w Moskwie w eliminacjach wśród 17 zawodników zajął 9. miejsce z wynikiem 70.88. W finale był 8. na 12 startujących z wynikiem 73.74 m (zwyciężył J. Sedych ZSRR - 81.80 m).

 

 

 

Marian Kegel. Urodzony w Poznaniu 25 maja 1945 roku. Kolarz, mieszkaniec Bogucina. Od początku kariery przejawiał wielki talent i jako 17 latek zostaje mistrzem federacji „Kolejarz”. W 1964 zostaje szosowym indywidualnym Mistrzem Polski. Wraz z Gazdą i Bławdzinem bierze udział w Mistrzostwach Świata we Francji. W 1965 po raz pierwszy startuje w Wyścigu Pokoju, którego trasa przebiega przez Poznań. Zajmując III miejsce wprawiając w radość poznańską publiczność. W tym samym roku startuje ponownie w Mistrzostwach Świata w San Sebastian w drużynie zdobywając VI miejsce, co jest wielkim sukcesem polskiego kolarstwa.
W 1966 ponownie startuje w Wyścigu Pokoju i z drużyną zajmuje II miejsce zaraz za ZSRR. W tymże roku na Mistrzostwach Świata indywidualnie zajmuje VI miejsce.
W 1967 Kegel, Czechowski, Hanusik, Jasiński, Bławdzin i Magiera wyjeżdżają na Olimpiadę w Meksyku zajmując VI miejsce. Kegel plasuje się indywidualnie na X miejscu jako jedyny z krajów „demokracji ludowej”.
Był postacią popularną i znaną, wygrywał w wielu plebiscytach. Czterokrotnie brał udział w Wyścigu Pokoju Był postacią, która wprowadziła wielkopolskie kolarstwo na arenę międzynarodową. Był zasłużonym Mistrzem sportu. Zmarł śmiercią tragiczną mając zaledwie 27 lat.
(Serdeczne podziękowania za materiały o Marianie Kegelu składamy panom Mirosławowi Jakubowskiemu oraz Tadeuszowi Kubiakowi).

Zdzisław Kulczyński. Urodzony w 1944 mieszkaniec Swarzędza. Występował w dwóch klubach poznańskich: „Polonii” i „Posnanii”. Był czołowym zawodnikiem rugby, z drużyną Polonii trzykrotnie zdobywał tytuły Mistrza Polski (w latach 1971, 1975 i 1976) oraz Puchar Polski (1971 i 1975), ponadto z drużyną Posnanii w roku 1974 zdobył Puchar Polski. W 1990 roku zakończył swoją karierę zawodniczą jako rugbysta Oldboy Clubu.
Występował przeważnie na pozycji skrzydłowego młyna. Był reprezentantem Polski rozegrał oficjalnie 1 mecz przeciwko drużynie Szwecji (remis 12:12), występował także w reprezentacji kraju w meczach towarzyskich.
W latach 2001-2006 udzielał się jako działacz sportowy. Był prezesem klubu „Piast” Kobylnica, który awansował do V ligi piłkarskiej.
Obecnie kibic sportowy „Unii”, „Piasta” i - jak wszyscy - kibicuje drużynie Lecha…

Piotr Mowlik. Uznawany za jednego z najlepszych bramkarzy w historii Lecha Poznań - Piotr Mowlik, mieszkaniec gminy Swarzędz. Uczestnik finałów Mistrzostw Świata 1982 w Hiszpanii.
Karierę rozpoczął w połowie lat 60. Późno, bo dopiero będąc w szóstej klasie szkoły podstawowej, dał się namówić na treningi z juniorami. Miał wtedy 13 lat. Wszystko to rozpoczęło się w Orzepowicach, gdzie pan Piotr urodził się i mieszkał przez pierwsze lata swojego życia. W latach siedemdziesiątych trafił do Legii Warszawa, a następnie do Lecha. Jest zdobywcą pierwszych znaczących trofeów dla „Kolejorza" - Pucharu Polski 1982, Mistrzostwa Polski 1983.
W 1983 wyjechał do USA gdzie w Pittsburgh Spilit grał przez cztery lata i był jednym z trzech najlepszych bramkarzy całej ligi. - Z zespołem doszliśmy nawet raz do półfinału mistrzostw kraju - mówi. - Po pierwszych meczach w Stanach byłem zły, że tak późno wyjechałem, bo dopiero w wieku 32 lat. Z Tacoma Stars zdobyłem wicemistrzostwo USA.
Owocną karierę zakończył w 1987 roku, gdy synowie już pomału dorastali. Poszli w ślady ojca. Łyknęli sportowego bakcyla, bo wokół nich było pełno sportu. Łukasz Mowlik jest kierownikiem pierwszego zespołu Lecha, a młodszy Mariusz Mowlik gra zawodowo w piłkę.
Piotr Mowlik obecnie jest nauczycielem W-F oraz trenerem bramkarek w reprezentacji piłkarskiej kobiet. Mieszka w Bogucinie.

Kariera:
LZS Orzepowice (1964-1965)
ROW Rybnik (1965-1970)
Unia Racibórz (1970)
Legia Warszawa (1971-1977)
Lech Poznań (1977-1983)
Pittsburgh Spirit (1983-1986) (USA)
Tacoma Stars (1986-1987) (USA)
Reprezentacja A - 21 spotkań

Krzysztof Paterka. Mieszkaniec Swarzędza, brązowy medalista Paraolimpiady w Atenach 2004 r., brązowy medalista  Mistrzostw Świata w Durbanie, zdobywcą 3 rekordów świata w swojej kategorii - na 50m, na 100m i na 200m stylem klasycznym. Członek kadry narodowej pływaków niepełnosprawnych, uczestnik Igrzysk Paraolimpijskich w Pekinie 2008 r. Przywozi do Swarzędza medale z całego świata...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdzisław Schneider. Rozpoczął karierę w roku 1947 mając 13 lat, a pierwszym jego trenerem był Władysław Jasiak. To trener wraz z panami Budzyńskim i Kubiakiem założyli w Swarzędzu sekcję zapasów w stylu klasycznym. Mając 16 lat w Katowicach w roku 1949 po raz pierwszy został mistrzem Polski. Od tego czasu z zapaśnikami Unii musiała liczyć się cała Polska. Byliśmy potęgą w drużynie mówi Pan Zdzisław. W czasie pobytu w wojsku we Wrocławiu otrzymał powołanie do Reprezentacji Polski na Olimpiadę w Helsinkach w 1952 roku. Był dziewięciokrotnym Mistrzem Polski w stylu klasycznym i trzykrotnym w stylu wolnym, wielokrotnym reprezentantem Polski. Inne sukcesy to: trzecie miejsce w Pucharze Świata w Istambule w 1957 r. i drugie miejsce na turniejach międzynarodowych w Finlandii i Czechosłowacji. Zakończył karierę w 1968 roku, wierny do końca barwom Unii. Jego staż trenerski to ponad pięćdziesiąt lat pracy, spod jego ręki wyszło wielu znakomitych zawodników m.in. Ludwik Pluta, Jan Pluta i Józef Wanat.
- Całe życie związałem z zapasami, ale dzisiejsze zapasy są inne, mało widowiskowe, ponieważ często zmieniają się przepisy. Coraz mniej talentów, młodzież jest coraz mniej sprawna ruchowo - mówi pan Zdzisław. - Obecnie, jako trener młodych zapaśników Unii, postanowiłem rozpropagować zapasy w Swarzędzu – dodaje. Przy pomocy dyrekcji szkół (Gimnazjum nr 2, SP 4, SP 1) zorganizowaliśmy pokazy sprawności i walk, co poskutkowało pozyskaniem ponad 50 nowych zawodników na treningu. Mieszkam cały czas w Swarzędzu i pracuję jako trener - dopóki sił mi będzie starczać...

Swarzędzanin Ireneusz Szpot 20 maja 2011 r. stanął na szczycie Mount Everestu – najwyższej góry świata ze swarzędzką flagą w dłoniach. Jest trzynastym w Polsce zdobywcą Korony Ziemi – siedmiu szczytów na siedmiu kontynentach.

Jakby tego było mało I. Szpot przebiegł również królewski dystans na wszystkich kontynentach. Ostatni z tego cyklu, siódmy maraton odbędzie się z jego udziałem 17 lipca w Rio de Janeiro.
- Pomysł na „Projekt 2x7” narodził się w 2005 r. podczas przygotowań do wejścia na Kilimandżaro oraz do biegu u podnóża tego szczytu. Razem z Maciejem Frankiewiczem zaplanowaliśmy te dwie siódemki – opowiada I. Szpot podczas naszego spotkania w jego firmie. Niespodziewana śmierć M. Frankiewicza uniemożliwiła wspólną realizację.

Na co dzień prezes Zarządu Szpot Spółka z.o.o. – jednego z największych w kraju autoryzowanych dystrybutorów i autoryzowanych serwisów samochodów GM - o swoim zamiłowaniu do sportów wysiłkowych mówi z prawdziwą pasją. Do dziś utrzymuje żywy kontakt z nauczycielem w-f w szkole podstawowej, od którego wszystko się zaczęło. Bieganie wyczynowe, pływanie, klub rowerowy Stomil, później wspinaczka wysokogórska….
- Wybrałem sobie trudną pasję, wymagającą żelaznej kondycji, zdrowia, czasu – opowiada mój rozmówca. Kocham sporty ekstremalne, bo wymagają silnego charakteru. Na Mount Everest wchodziliśmy dwa miesiące w 7-osobowej grupie: Amerykanie, Szkot i ja. 8848 metrów – z pełną świadomością tego, że można nie wrócić. Każdy himalaista podpisuje oświadczenie o tym, co zrobić z jego ewentualnymi zwłokami. Ale tak to jest – w prawdziwe życie zawsze wpisane jest ryzyko – stwierdza I. Szpot. Na pytanie o najtrudniejszą wspinaczkę odpowiada, że każda góra ma swoje tajemnice i różne oblicza, zależne np. od warunków atmosferycznych. W pamięci pozostają wspomnienia ogromnego wysiłku i emocji.

17 lipca 2011 r., po zakończeniu maratonu w Brazylii, Ireneusz Szpot będzie pierwszym Polakiem, który ma na swoim koncie Koronę Ziemi – 7 najwyższych szczytów oraz 7 największych maratonów. O planach sportowych na przyszłość mówi, że przede wszystkim udział w szalenie trudnym Ironman Triathlon na Hawajach. Dyscyplina będąca kombinacją pływania, kolarstwa, biegu. Rzecz dla zawodników „ze stali”. Firma Szpot od dawna sponsoruje grupę triathlonową UAM.
Ireneusz Szpot, jak sam siebie określa: swarzędzanin z wyboru (mieszka w Swarzędzu od 1992 r.) ma wiele pomysłów sportowych związanych z naszą gminą. Na swoim koncie: tytuł Filipidesa przyznany przez kapitułę portalu biegowego MaratonyPolskie.pl. Osobisty udział w 34 maratonach, współorganizacja Poznań Maraton, Maratonów Papieskich na Lednicę, biegi otwarte i półmaratony – to ogromny dorobek. Miesięcznik Manager Magazine przyznał mu w 2007 r. nagrodę Managera Sportowego Roku.

Czego życzyć człowiekowi tak spełnionemu? Chyba tylko tego, aby starczyło czasu na wszystkie marzenia.

 

 

 

 

Agnieszka Wieszczek-Kordus. Mieszkanka Swarzędza - brązowa medalistka Igrzysk olimpijskich w Pekinie w zapasach w stylu wolnym, brązowa medalistka mistrzostw Europy w zapasach w Dortmundzie (2011 r.). Trenuje w WKS Grunwald Poznań. Niedawno młodzi adepci sekcji zapasów swarzędzkiej „Unii” oraz ich trenerzy Zdzisław Schneider i Grzegorz Mazurek z radością gościli wspaniałą sportsmenkę na treningu...

 

 

Krzysztof Wybieralski. Znakomity hokeista, od 2002 roku mieszkaniec Zalasewa. Hokej na trawie to pasja całej rodziny Wybieralskich. Jerzy Wybieralski (wujek p. Krzysztofa) to trener reprezentacji Polski w hokeju na trawie.
Krzysztof Wybieralski rozpoczął karierę wspólnie bratem w poznańskiej  Warcie w 1980 roku.
Pan Krzysztof, dzięki hokejowi, poznał prawie cały świat. W latach 1991 – 2000 był członkiem drużyny narodowej i zagrał podczas Olimpiady w Sydney w 2000 roku. Nadal jest czynnym zawodnikiem, gra w barwach poznańskiego Pocztowca.

Kluby Sportowe:
1993 – do chwili obecnej    Klub Sportowy „Pocztowiec” TPS.A.
1980 – 1993 Klub Sportowy „Warta” Poznań (zespół młodzików – juniorów – juniorów starszych – seniorów)

Kadra Narodowa
1991 – 2000 Reprezentowanie barw Polski na arenach międzynarodowych

Kariera
2000   Igrzyska Olimpijskie Sydney 2000
2000   Turniej Kwalifikacyjny do Igrzysk Olimpijskich Osaka
1999   Mistrzostwa Europy Padwa
1998   Mistrzostwa Świata Utrecht
1997   Inter Cup Kuala Lumpur – IV miejsce
1996   Eliminacje do Turnieju Inter Cup Cagliari – II miejsce
1995   Mistrzostwa Europy Dublin – VI miejsce
1994   Eliminacje do Mistrzostw Europy Praga
1993   Turniej Interkontynentalny Poznań
1991   debiut w Reprezentacji Polski
1990   Eliminacje do Młodzieżowych Mistrzostw Europy
1987   Udział w Spartakiadzie Młodzieży – III miejsce
1984   Mistrzostwo Polski Młodzików Warta Poznań
1993 – 2008 siedmiokrotnie Mistrzostwo Polski w hokeju trawiastym, dwunastokrotnie Mistrzostwo Polski w hokeju halowym, siedmiokrotnie Wicemistrzostwo Polski w hokeju trawiastym

Rozgrywki trawiaste
2007-2008    Udział w Europejskiej Lidze Mistrzów-dotarcie do czołowej 16
2007   Puchar Mistrzów Krajowych Bloomendal
2006   Puchar Mistrzów Krajowych Cannock
2002   Puchar Zdobywców Pucharów Eindhoven – IV miejsce
2001   Puchar Zdobywców Pucharów Hertogenbosch
2000   Puchar Mistrzów Krajowych Cannock Anglia
1999   Puchar Zdobywców Pucharów Hertogenbosch – IV miejsce
1997   Puchar Mistrzów Krajowych Haga - V miejsce
1996   Puchar Zdobywców Pucharów Giblartar – I miejsce
1995   Puchar Zdobywców Pucharów Cagliari
1994   Puchar Zdobywców Pucharów Poznań – I miejsce

Rozgrywki halowe
2003-2008     Puchar Mistrzów Krajowych, dwukrotne zdobycie Pucharu, dwa wicemistrzostwa
2002   Puchar Mistrzów Krajowych Terrassa – IV miejsce
2001   Puchar Mistrzów Krajowych Szwajcaria – II miejsce
1999   Puchar Mistrzów Krajowych Wiedeń
1998   Puchar Mistrzów Krajowych Lille
1995   Puchar Mistrzów Krajowych Lille – III miejsce

Paweł Bocian. Jest wychowankiem  KS „Unia” Swarzędz. Rozpoczął karierę w roku 1980 w wieku ośmiu lat. Jako osiemnastolatek w meczu Olimpia Poznań- Zagłębie Sosnowiec (3:2) po raz pierwszy rozegrał mecz w I lidze. Od tego czasu przez 15 lat reprezentował Swarzędz na najwyższym szczeblu rozgrywek piłkarskich, na arenach Polski, Europy i świata. Był wielokrotnym reprezentantem Polski w kategorii juniorów oraz dwukrotnym reprezentantem Polski seniorów. W pierwszej lidze rozegrał około 200 spotkań. Zakończył karierę w roku 2005, wierny do końca barwom Unii. Od roku 2005 jest trenerem młodych piłkarzy Unii.
- Mieszkam cały czas w Swarzędzu i pracuję jako trener. Chcę przekazać młodym adeptom piłki to, czego nauczyłem się przez wszystkie lata mojej kariery, przy pomocy  wielu znakomitych trenerów. W pracy z młodzieżą przyświeca mi myśl, aby moi uczniowie byli kiedyś lepsi od mistrza - mówi Paweł Bocian. - Mój przykład dowodzi, że warto mieć marzenia i że - dzięki ciężkiej pracy, determinacji i wielu wyrzeczeniom - one się spełniają...

Przebieg piłkarskiej kariery Pawła Bociana:
1980/90           Unia Swarzędz
1990/95           Olimpia Poznań
1995/97           Lech Poznań
1997/99           Fortuna Düsseldorf 1895
1999/00           Lech Poznań
2000/01           Orlen Płock
2001/02           Widzew Łódź
2003                Persib Maung (Bandung – Indonezja)
2003/04           Kujawiak Włocławek
2005                Unia Swarzędz