Przemoc w rodzinie może dotyczyć każdego,  niezależnie od pochodzenia, statusu materialnego, wieku, płci, wykształcenia. Może przybierać formy przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej oraz ekonomicznej. Wszystkie te formy mogą występować jednocześnie albo niezależnie od siebie.

Przemoc w rodzinie jest przestępstwem!

Najczęściej przemoc w rodzinie kwalifikowana jest jako przestępstwo z art. 207 k.k., polegające na znęcaniu się fizycznym lub psychicznym nad osobą najbliższą lub inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną za względu na jej stan psychiczny lub fizyczny. Przestępstwo to jest ścigane z urzędu.

Przemoc domowa a stereotypy

1. Przemoc w rodzinie to sprawa prywatna, nikt nie powinien się wtrącać.

Nieprawda. Przemoc, wykorzystywanie, bicie, krzywdzenie osób bliskich jest przestępstwem, tak samo groźnym i podlegającym karze jak przemoc wobec obcych. Fakt zawarcia małżeństwa czy mieszkanie pod jednym dachem nie stanowi okoliczności zezwalającej na przemoc ani nie znosi odpowiedzialności za popełnianie czynów karanych przez prawo.

2.  Przemoc zdarza się tylko w rodzinach z marginesu społecznego

Nieprawda. Przemoc w rodzinie występuje we wszystkich grupach społecznych, niezależnie od poziomu wykształcenia czy sytuacji materialnej.

3.   Przemoc jest wtedy, gdy są widoczne ślady na ciele ofiar

Nieprawda. Przemoc, to nie tylko działania pozostawiające siniaki, złamania czy oparzenia, to także poniżanie, obelgi, zmuszanie do określonych zachowań, grożenie, zastraszanie.

4.  Jeśli ktoś jest bity, to znaczy, że na to zasłużył

Nieprawda. Nikt nie zasługuje na bicie, krzywdzenie, maltretowanie bez względu na to co zrobił czy powiedział. Nikt nie ma prawa znęcać się, poniżać, bić innych.

5.   Policja nie powinna interweniować w sprawach rodzinnych

Nieprawda. Przemoc domowa nie jest sprawą rodzinną, jest przestępstwem ściganym przez prawo. Policja jest powołana do ochrony bezpieczeństwa osób, zapobiegania popełnianiu przestępstw i ścigania sprawców przestępstw bez względu na to czy ofiara należy do rodziny sprawcy czy nie.

6.   Ofiary przemocy w rodzinie akceptują przemoc

Nieprawda. Ofiary przemocy domowej zawsze próbują się bronić, ich działania są jednak mało skuteczne. Wypróbowują różne, często nieracjonalne strategie obronne, które w konsekwencji powodują nasilenie przemocy.

7.  To był jednorazowy incydent, który się nie powtórzy

Nieprawda. Przemoc domowa rzadko jest jednorazowym incydentem. Jeżeli nie zostaną podjęte stanowcze działania wobec sprawcy – przemoc się powtórzy. Policja zwykle jest wzywana w ekstremalnych sytuacjach, gdy przemoc ma już długą historię.

8.  Gdyby naprawdę ofiara cierpiała odeszłaby od sprawcy

Nieprawda. Ofiary naprawdę cierpią, nikt nie lubi być bitym i poniżanym. To, że ofiary nie odchodzą od sprawcy wynika zwykle z ich zależności od sprawcy, z trudności mieszkaniowych, z przekonań odnośnie małżeństwa, z nacisków jakim są poddawane ofiary ze strony sprawcy, a także rodziny, kolegów, sąsiadów.

9.  Przyczyną przemocy w rodzinie jest alkohol

Nieprawda. Nawet uzależnienie od alkoholu nie zwalnia od odpowiedzialności za czyny dokonywane pod jego wpływem. Alkohol jedynie ułatwia stosowanie przemocy, sprawcy często piją po to by znęcać się i bić swoich bliskich, a stanem nietrzeźwości próbują usprawiedliwić swoje zachowania, by uniknąć odpowiedzialności.

10.  Gwałt w małżeństwie nie istnieje

Nieprawda. Gwałtem jest doprowadzenie innej osoby do poddania się czynowi nierządnemu lub do wykonania takiego czynu, stosując przemoc, groźbę bezprawną lub podstęp i nigdzie nie jest napisane, że nie dotyczy to osób bliskich napastnika. Każdy ma prawo do decydowania o swoim życiu intymnym, akt ślubu nie odbiera tego prawa.

11.  Osoby używające przemocy muszą być chore psychicznie

Nieprawda. Nie ma bezpośredniego związku między przemocą a chorobą psychiczną. Przemoc jest demonstracją siły i chęcią przejęcia całkowitej kontroli i władzy nad drugą osobą.

Pamiętaj!

Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich stał się ofiarą przemocy ze strony członka rodziny, jeśli Twój partner/partnerka, dziecko lub inna osoba krzywdzi Ciebie lub Twoich bliskich - RATUJ SIĘ! NIE WSTYDŹ SIĘ! SZUKAJ POMOCY! WEZWIJ POLICJĘ!

1. Podczas interwencji policjanci:

• udzielą ci niezbędnej pomocy (np. wezwą pogotowie)

• mogą, w przypadku stwarzania przez sprawcę bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia, dokonać jego zatrzymania lub umieścić go w izbie wytrzeźwień (dotyczy osób w stanie nietrzeźwości)

• udzielą informacji dotyczącej Twoich praw i wskażą, gdzie należy szukać pomocy (przekazując „Niebieską Kartę”- Kartę B)

• udokumentują przebieg interwencji (wypełniając „Niebieską Kartę” – Kartę A – notatkę urzędową dotyczącą przemocy w rodzinie)

2.  Każda osoba wzywająca Policję ma prawo do:

• uzyskania informacji, kto przyjechał na wezwanie – dlatego można i należy zapytać o numery identyfikacyjne policjantów, a także o nazwę i siedzibę jednostki, w której pracują policjanci podejmujący interwencje,

• wykorzystania dokumentacji interwencji policyjnych ( notatek urzędowych ) jako dowodów w sprawie przeciw sprawcy przemocy,

• zgłoszenia interweniujących policjantów na świadków w sprawie karnej przeciw sprawcy przemocy.

3.  Zgłoś się do placówek świadczących pomoc ofiarom przemocy:

Ośrodki Pomocy Społecznej, Punkty Konsultacyjno-Informacyjne dla Ofiar Przemocy, Prokuratura, Sądy Rodzinne i Nieletnich, Kuratorzy sądowi, Pedagodzy szkolni, Lekarze, Komitet Ochrony Praw Dziecka, Centra i Punkty Pomocy Rodzinie, Ośrodki Interwencji Kryzysowej, Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne.

4.   Złóż do prokuratury lub na Policję wniosek o wszczęcie postępowania karnego wobec osoby, która krzywdzi Ciebie i Twoją rodzinę.

5.   Gromadź dokumentację i wszelkie informacje, które pomogą Ci później udowodnić fakt popełnienia przestępstwa:

• w przypadku pobicia, uszkodzenia ciała, udaj się do lekarza (nawet pierwszego kontaktu) i poproś o zaświadczenie o stanie zdrowia i doznanych obrażeniach. Możesz także starać się o uzyskanie obdukcji u uprawnionego lekarza

• nie ukrywaj tego, co dzieje się w Twoim domu przed rodziną, sąsiadami i bliskimi Ci osobami. To oni mogą pomóc, gdy będzie Ci groziło niebezpieczeństwo, bądź zeznawać w sądzie na Twoja korzyść.

6.  Jeśli krzywdzone są dzieci, masz obowiązek im pomóc, zawiadom Sąd Rodzinny, Prokuraturę lub Policję.

7. Jeżeli byłeś świadkiem przestępstwa, zdecyduj się na złożenie zeznań, żeby pomóc ofierze uwolnić się od przemocy.

• Telefon zaufania 0 800 130 334

• Niebieska Linia 0 801 120 002
• Komisariat Policji w Swarzędzu, Tel. (061)84-148-00